1452 بازدید
معرفی اولیه
تقریبا همه چیز از سال 1387 شروع شد، معرفی نسخه اولیه تیبا که البته آن زمان و در جریان رونمایی خود "مینیاتور" نامیده می شد. مینیاتوری البته لقب سنگین خودروی ملی را نیز یدک می کشید (نیازمند تامل بسیار) و پس از ورود به فاز نخست تجاری سازی با نام تیبا و شعار زیبای ایرانی به بازار پر تنش خودروی کشور راه یافت. همچنین تیبا تماما بر اساس ساختار پراید قدیمی و با اشتراک بسیار از قطعات پراید و ریو به تولید انبوه رسید.
در ادامه داستان تولید این خودرو و در سال 1393 تیبا 2 یا نسخه هاچ بک تیبا با تاکید بر ویژگی های جذاب مورد علاقه قشر جوان و البته با شعار رویای جوانی معرفی و به مرحله تولید راه یافت. البته لازم به ذکر است که این خودرو که بدون تغییر فنی و ساختاری خاصی در مقایسه با نمونه نخست خود وارد بازار شد و از این رو مشابهت بسیاری با نمونه سدان آن دارد.
عملکرد فنی
قلب تپنده تیبا 2 همانطور که از نسحه سدان آن به عاریت گرفته شده از نوع 4 سیلندر خطی 8 سوپاپه با رعایت استاندارد آلایندگی یورو 4 بوده و حجم دقیق آن نیز 1503 سی سی است. این پیشرانه که بر اساس همکاری مشترک شرکت مگاموتور و شرکت FEV وابسته به دانشگاه آخن بر اساس همان پیشرانه 4 سیلندر پراید ساخته شده بر اساس ادعای شرکت سایپا قادر به تولید حداکثر توان 87 اسب بخار در دور 5300 و حداکثر گشتاور تولیدی 128 نیوتون متر در دور 4000 می باشد. این میزان خروجی برای جثه تیبا 2 با وزن خالص 1040 کیلوگرم مناسب بوده و اگرچه رقمی بر اساس اندازه گیری های رسمی شتاب صفر تا صد کیلومتر در دسترس نیست اما در مقام مقایسه، تیبا 2 شتاب مناسب تری را در مقایسه با 206 تیپ 2 دارد. گیربکس مورد استفاده در این خودرو که یکی از جنجالی ترین بخش های آن به شمار می رود از نوع 5 سرعته دستی بوده و بر اساس شنیده ها در آینده گیربکسی با شرایط اصلاح شده جایگزین نمونه قبلی می شود. در نهایت میانگین مصرف سوخت در صد کیلومتر بر اساس سیکل ترکیبی و باز هم به ادعای اندازه گیری شرکت سازنده رقم 6.53 لیتر بوده که به نظر می رسد این رقم در شرایط واقعی و البته تاثیرپذیری از شرایط جوی و ارتفاع از سطح دریا به میزان بسیار بالاتری افزایش پیدا می کند.
طراحی و امکانات
تیبا 2 یا تیبا هاچ بک در نقش گزینه جذاب تر مینیاتور معرفی شده سایپا تغییرات بسیار شگفت و جزییات متمایز کننده ای ندارد. در واقع تمام تاکید سازنده که در عکس های تبلیغاتی و مطبوعاتی نیز به روشنی پیداس بر روی طراحی قسمت عقب خودرو و معرفی نسخه هاچ بک این اتومبیل ملی است. در نمای جلو شاهد همان طراحی ساده و کهنه بدون هیچ تغییری هستیم.
فرم ساده چراغ ها و جلوپنجره کوچک تیبا در کنار مه شکن های دایره ای پیکره اصلی طراحی نمای جلو را رقم زده اند. البته بی انصافی است که در میان نقدهای منفی به آیرودینامیک نسبتا مناسب تیبا در مقایسه با خودروهای قدیمی بازار اشاره ای نداشته باشیم. در نمای جانبی نیز استفاده از خطوط منحنی قابل اشاره ترین المان مربوط به طراحی این بخش از اتومبیل است. اما با رسیدن به بخش عقبی خودرو فلسفه رقم 2 در نام گذاری این خودرو مشخص می شود. با این که طراحی نمای عقب خودرو جذاب تر و متناسب تر از بخش جلویی است اما در اینجا به نظر می رسد که تیم طراحی شرکت سایپا تمام تمرکز خود را برای بهینه جلوه دادن نمای بصری بخش عقبی به کار نگرفته اند و ارتفاع کم شیشه عقب در کنار حجم تورم بیش از اندازه سپر عقب از جمله نقص های طراحی این بخش است. با این حال اعتراف می کنیم که نمای عقبی این خودرو در مقایسه با سایر بخش های طراحی خارجی این اتومبیل نمره بهتری را به دست می آورد. با بازکردن درب خودرو و ورود به کابین با همان طراحی آشنا روبرو خواهیم شد. در اینجا از جمله موارد قابل توجه استفاده از ادوات مشترک و یکسان با خودروهایی همچون پراید و ریو است. همچنین کیفیت متریال استفاده شده در حد کاملا متوسط بوده و همچنین تم غالب استفاده از پلاستیک و قطعات خشک است. مجموعه نشان دهنده های پشت آمپر طراحی نسبتا اسپرتی داشته و ادوات مربوط به سیستم صوتی و تهویه مطبوع به صورت ساده ای در کنار هم تفکیک شده اند. البته نکته منفی در اینجا استفاده از دکمه های بزرگ و برجسته عملکرد های مربوط به فلاشر و مه شکن و.. در میان داشبرد است که سبک چینش و به کارگیری آن ها بسیار قدیمی به نظر می رسد. سخن دیگر در رابطه با کابین تیبا بحث ارگونومی است که می توان آن را در سطح مناسبی قرار داد. میدان دید جانبی در تیبا 2 به لطف ابعاد بزرگ آینه های جانبی مناسب ارزیابی شده اما دید عقب خودرو به دلیل شیشه عقب کوچک و کم ارتفاع و همچنین سه عدد پشت سری صندلی عقب تقریبا وجود ندارد! اگر در ردیف عقبی تیبا 2 بنشینید، فضای مفید آن برای سرنشینان را بیشتر و مناسب تر در مقایسه با 206 معروف خواهید یافت. همچنین صندلی های ردیف پشتی نیز قابلیت جمع شوندگی دارند تا در مواقع مورد نیاز به افزایش فضای لازم برای حمل وسایل کمک کنند. در بخش مربوط به تجهیزات و امکانات رفاهی، تیبا 2 کمی پر تر از نسخه سدان آن بوده و با افزایش چند قلم آپشن بیشتر! در سطح بالاتری قرار دارد. ترمزهای دیسکی در جلو و کاسه ای در عقب به همراه سیستم ترمز ضد قفلABS، دو عدد کیسه هوا و سیستم ضد سرقت ایموبلایزر موارد قابل اشاره تجهیزات ایمنی خودرو بوده و در لیست تجهیزات رفاهی به مواردی همچون : شیشه بالابرهای جلو برقی ( برقی در عقب در بعضی تیپ ها )، آینه های جانبی با تنظیم دستی ( باز هم برقی در بعضی تیپ ها )، سیستم تهویه مطبوع دستی ( و باز هم نیمه اتوماتیک در بعضی تیپ ها! )، تنظیم ارتفاع صندلی راننده، سیستم صوتی با خروجی USB، برف پاک کن های جلو با دور قابل تنظیم، فرمان هیدرولیک، تنظیم زاویه چراغ های جلویی و صندوق پران برخواهیم خورد و البته نگارنده همچنان فلسفه ذکر مواردی مانند جا لیوانی روی کنسول و ساعت دیجیتال! را در لیست تجهیزات رفاهی گنجانده شده در کاتالوگ این اتومبیل را متوجه نشده است! همچنین تیبا 2 در بعضی تیپ ها از رینگ آهنی و در بعضی تیپ ها از رینگ آلیاژی 14 اینچی اسپرت استفاده می کند.
نتیجه گیری
مسلما هیچ خودرویی بی نقص نیست و هر خودرویی در بطن خود دارای نقاط مثبت و منفی تعیین شده ای می باشد. تیبا 2 نیز از این قاعده جدا نبوده و در کنار نقاط قوت خود، کاستی هایی را نیز دارا است. اما حداقل انتظارات از این خودرو به عنوان نمونه ای جوان پسند و به روز در مقایسه با نسخه سدان آن که خودرویی ملی ! شناخته می شود بیشتر بوده و حداقل انتظار می رود تا نقاط ضعف نسخه اولیه در نسخه دوم برطرف شده و وجه تمایز نسخه سدان و هاچ بک هم کمی بیشتر باشد. به طور کلی تیبا 2 ظاهر جوان پسندتری داشته، از شتاب نسبتا مناسبی بهره برده و امکانات آن در مقایسه با نمونه سدان بیشتر است اما همچنان ضعف کیفیت متریال در کنار نقص های مرتبط با اصول طراحی دامن گیر این خودرو شده است.